Radość tworzenia
Skarga pauliańska
W sytuacji, gdy dłużnik w celu ukrycia swojego majątku wyzbywa się go na rzecz osób trzecich wierzyciel może skorzystać z instytucji skargi pauliańskiej. Może on żądać w drodze powództwa, by taka czynności prawna została uznana za bezskuteczną. W takim przypadku wierzyciel może prowadzić egzekucję przeciwko osobie trzeciej bez konieczności uzyskiwania na nią klauzuli wykonalności. Przesłankami dopuszczalności skargi pauliańskiej są: istnienie godnego ochrony interesu wierzyciela w postaci wierzytelności, dokonanie przez dłużnika czynności prawneg z osobą trzecią, dokonanie przez dłużnika czynności z pokrzywdzeniem wierzyciela oraz takiej, z której osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, dokonanie przez dłużnika czynności ze świadomością pokrzywdzenia oraz działanie osoby trzeciej w złej wierze.
To na wierzycielu spoczywa ciężar udowodnienia powyższych przesłanek, a termin na wystąpienie na drogę postępowania sądowego z powództwem ze skargi pauliańskiej możliwe jest w terminie do 5 lat od daty dokonania przez dłużnika czynności prawnej z pokrzywdzenie wierzycieli.
Poręczenie cywilne
Poręczenie cywilne jest to umowa, której zasady uregulowane zostału w Kodeksie cywilnym. Poręczenie cywiilne jest umową, na pdostawie której poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela dotego, iż wykona zobowiązanie dłużnika w sytuacji, gdyby dłużnik samswojego zobowiązania nie wypełnił. W przypadku poręczenia cywilnego ważne jest, aby zostało złożone na piśmie pod rygorem niewazności. Poręczenia mogą udzielac zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne, umowa ta może również obejmowac dług przyszły, ale tylko którego wysokość jest z góry oznaczona. Umowa poręczenia może zostać odwołana tylko przed powstaniem długu.
Podstawową cechą poręczenia jest jego zależność od zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela. Przejawia się to w tym, iż niewazność zobowiązania głównego powoduje nieważność poręcznia, umorzenie zobowiązania głównego powoduje wygaśnięcie poręczenia, zakres zobowiązania głównego równy jest zakresowi poręczenia (odpowiedzialności poręczyciela tylko do wysokości w jakiej odpowiedzialny jest dłużnik).
W sytuacji, gdy świadczenie do jakiego zobowiązał się dłużnik nie zostało przez niego wypełnione, wierzyciel ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym fakcie poręczyciela, jednocześnie wzywając go do wzięcia udziału w toczącej się sprawie. Natomiast, gdy poręczyciel wypełni świadczenia za dłużnika, to powinien powiadomić o tym zdarzeniu niezwłocznie dłużnika. Prowadzi to do sytuacji, gdy poręczyciel wstępuje w miejsce wierzyciela dłużnika, od którego może żądać spełnienia świadczenia, które sam wczesniej za niego wypełnił.
Ustawodawca dopuszcza także sytuację, gdy poręczycielowi można także udzielić poręczenia - jest to tak zwane podporęczenie. Poręczyciel udzielajacy takiego podporęczenia odpowiada wobec wierzyciela jak poręczyciel.