Radość tworzenia
Postępowanie upadłościowe i konsumenckie
Postępowanie upadłościowe ma na celu wspólne dochodzenie przez wierzycieli ich roszczeń wobec dłużnika. Nie jest ono jednak tak proste jak się może wydawać, nie polega ono tylko na złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika i momentalnym zniknięciu jego długów. Postępowanie upadłościowe dłużnika to długotrwały proces wiążący się z kosztami, a nie każdego dłużnika na to stać. W przypadku ogłoszenia upadłości naszym celem jest odzyskanie jak największej części długu.
Wniosek o ogłoszenie upadłości ma prawo złożyć dłużnik, wierzyciele dłużnika oraz podmioty wskazane w ustawie Prawo upadłościowe. W kolejnych etapach powoływany jest Syndyk, którt ma za zadanie spisanie inwentarza oraz sporządzenie planu likwidacyjnego. Każdy z wierzycieli ma prawo ubiegania się o zaspokojenie swoich wierzytelności z pozosałego majątku dłużnika. W tym celu ma obowiązek zgłoszenia wierzytelności w określonym termienie.
Po ogłoszeniu upadłości dokonuje się sprzedaży majątku dłużnika oraz zaspokojenia wierzycieli zgodnie z obowiązującymi kategoriami. Sąd może również ustalić plan spłaty wierzycieli dłużnika uwzględniając możliwości zarobkowe upadłego oraz możliwości jego utrzymiania. Plan spłaty może zostać ustalony nawet na siedem lat.
Poręczenie cywilne
Poręczenie cywilne jest to umowa, której zasady uregulowane zostału w Kodeksie cywilnym. Poręczenie cywiilne jest umową, na pdostawie której poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela dotego, iż wykona zobowiązanie dłużnika w sytuacji, gdyby dłużnik samswojego zobowiązania nie wypełnił. W przypadku poręczenia cywilnego ważne jest, aby zostało złożone na piśmie pod rygorem niewazności. Poręczenia mogą udzielac zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne, umowa ta może również obejmowac dług przyszły, ale tylko którego wysokość jest z góry oznaczona. Umowa poręczenia może zostać odwołana tylko przed powstaniem długu.
Podstawową cechą poręczenia jest jego zależność od zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela. Przejawia się to w tym, iż niewazność zobowiązania głównego powoduje nieważność poręcznia, umorzenie zobowiązania głównego powoduje wygaśnięcie poręczenia, zakres zobowiązania głównego równy jest zakresowi poręczenia (odpowiedzialności poręczyciela tylko do wysokości w jakiej odpowiedzialny jest dłużnik).
W sytuacji, gdy świadczenie do jakiego zobowiązał się dłużnik nie zostało przez niego wypełnione, wierzyciel ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym fakcie poręczyciela, jednocześnie wzywając go do wzięcia udziału w toczącej się sprawie. Natomiast, gdy poręczyciel wypełni świadczenia za dłużnika, to powinien powiadomić o tym zdarzeniu niezwłocznie dłużnika. Prowadzi to do sytuacji, gdy poręczyciel wstępuje w miejsce wierzyciela dłużnika, od którego może żądać spełnienia świadczenia, które sam wczesniej za niego wypełnił.
Ustawodawca dopuszcza także sytuację, gdy poręczycielowi można także udzielić poręczenia - jest to tak zwane podporęczenie. Poręczyciel udzielajacy takiego podporęczenia odpowiada wobec wierzyciela jak poręczyciel.